Rozdział 45

Mam nowy rozdział! Ostatnio piszę rozdziały w szkole i ogólnie rano więc są wcześniej niż zwykle. Mam nadzieje że się spodoba!

Miłego czytania!

Rozdział 45

[ Clary [

   Siedziałam, z umytą i ubraną Amandą na rękach, w jednej z sypialni Lightwood’ów. Jace leżał na łóżku dalej nieprzytomny. Najśmieszniejsze było to jak Isabell próbowała go podnieść z podłogi, trzy razy się przewróciła i musiała zawołać Aleca który miał z tego świetny ubaw. Też się śmiałam ale nie odstępowałam Ami na krok.

   Gdy tylko ją zobaczyłam przypomniały mi się słowa Simona:

„…musicie bronić Amandy od jej pierwszego dnia na tym świecie.”

   Zastanawiałam się jak zapobiec wojnie z Lilith. Teraz uświadomiłam sobie że to Lilith atakuje Instytuty, nie chcę zabijać Nefilim, chce mieć Amandę. A jeśli ją zabierze…

- Chciałbym zawsze mieć takie miłe widoki jak ona. – powiedział Jace, wskazał na Ami którą właśnie karmiłam piersią.

- Ty możesz mieć takie widoki w nocy, ona w dzień. – zaśmiałam się. Przed Jace’em już się nie krępowałam, kiedyś tak ale dzisiaj…

- Co się stało? – zapytał.

- Zemdlałeś. – oświadczyłam z uśmiechem – Zobaczyłeś swoją córkę i padłeś jej do stup. – zaśmiałam się. Jace się naburmuszył i w tym momęcie drzwi się otworzyły, do pokoju wszedł uśmiechnięty Alec. Gdy popatrzył na mnie przesłonił oczy ręką.

- Clary, ładny widok ale nie chcę podpaść mojemu parabatai. – jęknął. Zrozumiałam o co mu chodzi, zakryłam się bluzką i lekko się zarumieniłam – Widzę że nasz pan mdlejący się obudził. – zadrwił z Jace’a.

- Alec. – rzucił ostrzegawczym tonem.

- Jesteś silniejsza od mamy. – stwierdził Alec ignorując Jace’a.

- Dlaczego?

- Po tym jak urodziła Maxa odsypiała prawie cały dzień a ty po dwóch godzinach jesteś jak w skowronkach. – powiedział, głos mu lekko zadrżał na imieniu zmarłego brata.

- Muszę, za bardzo boje się że Lilith mi ją odbierze. – wytłumaczyłam przytulając mocniej Ami.

- Kochanie, Lilith nie wejdzie do Alicante. Przecież mamy czary ochronne i straże, nic nam się niestanie. – powiedział Jace pocieszającym tonem. Wstał z łóżka i mnie przytulił.

- Gdzie jest moja bratanica! – pisnęła Kami wchodząc do pokoju, za nią szła lekko spłoszona Lesli – Jaka ona słodziutka!

- Chcesz ją wziąć na ręce? – zaproponowałam.

- Mogę? – zapytała z niedowierzaniem.

- Pewnie. – uśmiechnęłam się i podałam jej delikatnie Ami – Proszę.

- Czemu jesteś taka cicha? Nie cieszysz się? – zapytał mój narzeczony kucając koło Lesli.

- Bo teraz wszyscy są szczęśliwi i… - urwała a do jej oczu napłynęły łzy. Uklękłam koło niej i przygarnęłam ją do siebie – Odeślecie mnie, prawda? – zapytała patrząc mi w oczy.

- Oczywiście że nie, skąd przyszło ci coś takiego do głowy? – zapytał Jace.

- Słyszałam panią Konsul. – wytłumaczyła.

- Nigdy cię nie zostawimy. – powiedziałam przytulając ją jeszcze mocniej.

- Przecież jesteś moją siostrą. – powiedziała Kami – Kocham cię, nie pozwolę żeby coś ci się stało.

- Dziękuje. – powiedziała Lesli.

[

   Siedzieliśmy w salonie i rozmawialiśmy, ja oczywiście miałam na rękach Ami. Nagle pojawiła się jakaś kartka w powietrzu, wiedziałam że to ognista wiadomość i podejrzewałam co jest w niej napisane, Marys ją złapała.

- Marys, co się stało? – zapytałam przestraszona – Marys, wyduś to! – zdenerwowałam się.

- Demony szykują się do ataku. – powiedziała – Mamy natychmiast przenieść się do Sali Anioła, w szczególności ty i Ami. – powiedziała zwracając się do mnie.

- Na Anioła. – szepnęłam a moje oczy zaszły łzami. Jace uklęknął koło mnie i przytulił uważając na naszą córeczkę – Dlaczego to wszystko musiało spotkać akurat nas? – zapytałam.

- Bo jesteśmy najsilniejszymi Nefilim i przetrwamy to. – powiedział Jace wstając – Co mamy zabrać ze sobą? – zwrócił się do Marys.

- Nic, mamy się stawić jak najszybciej. – odpowiedziała – Później wyślą kogoś.

- Musimy się pośpieszyć. – dodał Alec – Musimy zabrać powóz.

- Nie musimy. – powiedziałam.

- Clary, jaw wyobrażasz sobie jazdę na koniu z dzieckiem? – zapytał Jace patrząc na mnie groźnie.

- Chyba jeszcze nie znasz mnie do końca. – powiedziałam a później zwróciłam się do Izzy: - Przyniesiesz mi tą chustę którą ostatnio wymyśliłam? – pokiwała głową i wyszła.

   Wróciła z chustą nad którą pracowałam już od tygodnia. Była związywana z przodu na krzyż w którym była ukryta Ami. Zawiązałam ją i włożyłam do niej mojego śpiącego Aniołka.

- Zwracam honor, możesz jechać w siodle. – powiedział Jace unosząc ręce w geście poddania.

- No to ruszamy. – powiedziała Marys – Alec poszedł już po konie.

   Wyszliśmy na dwór i zobaczyłam

- Clary pojedziesz z Amandą na Venus, Alec z Kamilą na Mariusie, Jace z Lesli na Silwerze, Markus z Isabell na Verdenie, a ja z Adamem… - Adam przerwał Marys.

- Ja pobiegnę i będę sprawdzał czy w pobliżu niema demonów. – Marys zgodziła się kiwnięciem głowy i Adam zmienił się w wilka.

   Jace pomógł mi wsiąść na konia i powiedział żebym uważała. Sprawdziłam czy Ami śpi, spała jak kamień, i ściągnęłam wodze. Ruszyliśmy galopem i po godzinie dotarliśmy do Sali.

--------------------------------------

I jak? Może wieczorem (czyt. po 20) uda mi się wstawić jeszcze jeden rozdział! Mam nadzieje że ten się spodobał.

Mam już zaplanowane kolejne cztery rozdziały, tzn. trzy rozdziały i epilog (bo tyle zostało do końca księgi).

Co powiecie o imionach koni? A reakcja Lesli na nowego członka rodziny? Piszcie co myślicie!

Ps. Podobała wam się książka z serii "Szeptem" o nazwie "Cisza"? Bo ja zacięłam się na 62 stroni i nie mogę się zmusić żeby przeczytać dalej, ale poprzednie dwie mi się podobały.

Wika