Rozdział 29

Nareszcie! Mam nowy rozdział, jest trochę nudny ale zawsze coś! Niestety nie wiem kiedy będę miała czas napisać następny ale postaram się jak najszybciej!

Miłego czytania!

Rozdział 29

[ Clary [

   Isabell powiedziała że chodzi o Markusa więc zgodziłam się z nią porozmawiać. Wygoniłyśmy Jace’a z pokoju, gdy wychodził miał bardzo niezadowoloną minę. Usiadłam na łóżku, koło Izzy.

- No więc, o co chodzi? – zapytałam spokojnie.

- Nie wiem! – wypaliła bez zastanowienia.

- Nie rozumiem.

- No właśnie! Ja też nie rozumiem! – wstała i zaczęła nerwowo przechadzać się po pokoju.

- Izzy, uspokój się!  - znowu usiadła koło mnie – Opowiec, co się stało? – opowiedziała mi jak ją uspokajał i jak zasnęła w jego ramionach.

- No i jak już zasypiałam to powiedział że mnie kocha! – wybuchła płaczem, przytuliłam ją i starałam uspokoić. Na marne.

- Shhh, już spokojnie. A ty go kochasz? – popatrzyła na mnie zapłakanymi oczami.

- Nie wiem. Jak go widzę to robi mi się tak jakoś cieplej, tutaj. – pokazała na miejsce gdzie ma serce – Uwielbiam jego uśmiech, żarty i jego głos. On jest cały idealny! A te oczy… - rozmarzyła się.

- Izzy, skup się! Lubisz go?

- Nawet za bardzo. – spuściła głowę.

- To w czym problem? – nie rozumiałam.

- Że ja nie chcę kolejnej przygody. Chciałabym żeby kiedyś się ze mną ożenił, żebyśmy mieli dzieci i żebym miała na nazwisko Morgenstern! – znów wybuchła płaczem.

- Zrobimy tak, ja z nim jutro porozmawiam a ty idź spać, ok? – zaproponowałam, dalej ją przytulałam.

- Ale on śpi w moim łóżku.

- Nie chcesz z nim spać? – teraz już nic mi nie pasowało.

- Chcę, ale…

- Nie ma żadnego „ale”. Idź do swojego pokoju, przebierz się i połóż do łóżka. – pokiwała głową i wstała. Przy drzwiach obróciła się i posłała mi wymuszony uśmiech.

   Zostałam sama, położyłam się ale wiedziałam że nie zasnę. Ubrałam szlafrok i poszłam szukać mojego Anioła. Sprawdziłam jego dawny pokuj, pusto. Poszłam sprawdzić w kuchni. Przy stole, na krześle siedziała Kamila, usiadłam koło niej.

- Hej, czemu nie śpisz? – zapytałam przyjaźnie.

- Boję się. – wyszeptała.

- Czego? My ci nic nie zrobimy, nie musisz się nas bać. – położyłam jej rękę na ramieniu.

- Nie was. – zaśmiała się gorzko - Wy jesteście spoko.

- To kogo?

- Ostatnio jak zasnęłam… - pociągnęła nosem a po jej policzku spłynęła łza – Oni mnie znaleźli.

- Ale ja dalej nie wiem, kto cię znalazł? – otarłam kolejną łzę która spływała po jej policzku. Bałam się o nią. Dla mnie była jak młodsza siostra, niestety Jace jej nie polubił.

- Ludzie z runami. – szepnęła.

- Opisz mi ich. – poprosiłam.

- Najpierw myślałam że to jedni z was, Nocni Łowcy. Później odkryłam że śmierdzą demonami i wszędzie zostawiają krew, no i że nie mówią.

- To wyklęci, ale czego od ciebie chcieli? – zaczynałam się denerwować.

- Chcieli mnie zabrać do ich pani. Ale oni nie są z wami, prawda? – popatrzyła na mnie lekko przestraszona, przytuliłam ją.

- Przy mnie nic ci nie grozi. My zabijamy wyklętych, nie musisz się bać. – uśmiechnęłam się do niej, chciała odwzajemnić gest ale wyszedł z tego grymas. Usłyszałam warkot motoru i chciałam podejść do okna, nagle poczułam potworny ból. Zgięłam się w pół przykładając rękę do brzucha, kolana się pode mną ugięły ale zanim upadłam złapała mnie Kamila.

- Clary, co ci jest? – zapytała przestraszona. Pokręciłam głową – Co mogę zrobić? – położyła mnie delikatnie na podłodze.

- Zioła. – wymamrotałam.

- Gdzie są? – wstała.

- Na szafce nocnej w moim pokoju. – wybiegła. Zamknęłam oczy żeby spróbować odegnać ból.

[ Jace [

   Błądziłem po instytucie, nie wiem czego szukałem. Gdy usłyszałem warkot motoru wyszedłem na dwór, przed bramą stał jakiś wampir. Podszedłem do niego wyjmując sztylet.

- Moja pani nie przysyła. – oświadczył.

- Po co? – zapytałem z groźbą wypisaną na twarzy.

- Do hotelu zakradł się Likantrop, nie chcieliśmy go zabijać więc królowa kazała zawiadomić was.

- Dobrze, zajmiemy się tym. – wampir pokiwał głową i odjechał.

   Szukałem Marys ale nigdzie jej nie było więc poszedłem do kuchni. Zobaczyłem Clary leżącą na podłodze z zamkniętymi oczami.

[ Clary [

- Clary!! – usłyszałam spanikowany głos Jace’a, otworzyłam oczy. Podbiegł do mnie i złapał za rękę.

- Kamila poszła już po zioła, spokojnie. – w tym momęcie do pokoju wbiegła Kami.

- Zaparzyć je? – zapytała i sięgnęła po kubek.

- Daj to! – Jace podszedł do niej i wyrwał jej czajnik z rąk. Po chwili podszedł do mnie i pomógł usiąść – Wypij. – podał mi kubek. Wypiłam wszystko.

- Dziękuje. – szepnęłam. Kamila chciała pomóc mi wstać ale Jace ją odepchnął.

- Nie dotykaj jej. – warknął.

- Jace. – syknęłam – O co ci chodzi?

- Ona jest demonem! Nie pozwolę żeby się do ciebie zbliżała! – popatrzył na nią groźnie.

- Ty nie masz nic do gadania! To moja przyjaciółka i ja jej ufam! – zmroziłam go wzrokiem.

- Nie mogę tu być, przepraszam. – wyszedł.

- Jasne, nie rozmawiajmy. Idź sobie! – zawołałam za nim – Zostaw mnie i sobie idź. – łzy zaczęły płynąć po moich policzkach. Dlaczego ja tak często płacze?

   Kami uklęknęła i przytuliła mnie.

- Shhh, wszystko będzie dobrze. Jeśli chcesz to mogę wrócić do przyziemnych.

- Co? Nie, nie możesz! – oderwałam się od niej i spróbowałam wstać. Złapała mnie w ostatniej chwili, pomogła mi stać.

- Nigdzie się nie wybieram, spokojnie. Pomogę ci dojść do pokoju. – doszłyśmy do drzwi w milczeniu.

- Skoro boisz się spać sama to może zechcesz w moim pokoju? – zaproponowałam.

- Ale ty powinnaś się wyspać. – spuściła głowę, znowu była niepewna.

- Przecież możemy spać razem, chyba że ci to przeszkadza.

- Nie, nie przeszkadza. A wobec ciebie to będzie w porządku? A co jak wróci Jace?

- Przecież spałam wiele razy z Izzy, ty jesteś moją przyjaciółką więc spokojnie możemy spać w jednym łóżku. Jakby wrócił Jace, w co wątpię, to zastanie zamknięte drzwi i niech robi co chce. – otworzyłam drzwi i weszłam do środka – Idziesz? – weszła do pokoju i usiadła na brzegu łóżka. Zamknęłam drzwi na runę i zdjęłam szlafrok, zostałam w czarnej koszulce Jace’a i bieliźnie – Chcesz coś do przebrania?

- Nie, możemy się już położyć? – znowu ta niepewność, to zaczyna mi działać na nerwy. Położyłam się po lewej stronie łóżka i zgasiłam światło. Po chwili Kamila położyła się koło mnie i usłyszałam jej równomierny oddech, zasnęła. Po chwili ja również wpadłam w objęcia Morfeusza…

-----------------------------------

Mam nadzieje że się spodoba!

Wika