Rozdział 37

Teraz rozdziały będą bardzo różniły się długością bo czasami mam mniej czasu a czasami więcej. Mam nadzieje że to nie sprawi problemu!

Miłego czytana!

Rozdział 37

[ Marys [

   Nadal byłam w szoku po tym jak mój syn oświadczył że wyjeżdża do Paryża. Kiedy wróci? Czy w ogóle wróci?

   Siedziałam w gabinecie i wypełniałam papiery dotyczące Instytutu, na wszystkie pytania znałam odpowiedź ale nad jednym się zawahałam.

„Kto ma objąć władzę nad Instytutem po pani/pana śmierci?” – na to pytanie co roku odpowiadałam: Alexander Gideon Lightwood.

Nie może prowadzić Instytutu z Francji, musiałby wrócić. Nie, nie będę mu przerywać życia.

   Przywódca musi być honorowy, sprawiedliwy ale i wyrozumiały, musi umieć utrzymać tradycję, dyscyplinę i umieć poprawiać swoje błędy. Musi też być spokojny i umieć przemówić ludziom do rozsądku… Clary! Ale co powie na to Jace? Przecież ona jest w ciąży. No tak… Mi nie jest śpieszno do Miasta Kości, mogę ją wpisać.

Wpisałam: Clarissa Adele Morgenstern/Horondale.

Uśmiechnęłam się, włożyłam papiery do koperty i wysłałam ognistą wiadomość. Wstałam i poszłam do sypialni.

[ Clary [

   Szykowałam się żeby iść spać kiedy usłyszałam pukanie do drzwi. Pierwsza moja myśl, Jace. Ale on by nie pukał… Otworzyłam drzwi i zobaczyłam Markusa.

- Co cię do mnie sprowadza? – spytałam z uśmiechem wpuszczając go do pokoju.

- Potrzebuje twojej pomocy. – powiedział, usiadł na łóżku i wyjął coś z kieszeni – Musisz powiedzieć, czy spodoba się Isabell?

- Ale co? – spytałam podejrzliwie.

- Pierścionek. Miałem go dzisiaj, ale bałem się, że nie spodoba jej się i w końcu… Tak wyszło że go nieostała. – otworzył pudełko a w nim był przepiękny pierścionek z szafirem i diamencikami, był przepiękny.

- Pierścionek zaręczynowy? – zapytałam uświadamiając sobie coś – Przecież my wymieniamy się sygnetami rodowymi.

- Ach, wiem. Chciałem żeby miała coś ode mnie, takiego… No wiesz.

- Chcesz żeby miała coś co będzie przypominało jej ciebie? – pokiwał głową – To ten pierścionek jest najlepszy. – uśmiechnęłam się i go przytuliłam – Powodzenia. – szepnęłam i zamknęłam za nim drzwi.

   Zauważyłam że mam nieodebrane połączenia w komórce więc sprawdziłam, wszystkie były od Lucka albo mamy. Chciałam odzwonić ale zobaczyłam że jest już puźno więc tylko odczytałam wiadomości.

„Przyjdź jutro na obiad z Jace’em, Markusem i Isabell. Słyszałam o zaręczynach, bardzo się cieszę. Do zobaczenia jutro o 15. Pa.” – napisałam mama. Uśmiechnęłam się i odpisałam:

„Przyjdziemy. Kocham cię.”

   Położyłam się na łóżku i zaczęłam zasypiać kiedy ciepłe ramiona objęły mnie w tali. Westchnęłam, wymamrotałam cicho „Jace” i zasnęłam.

[

   Przy śniadaniu poinformowałam Isabell i Markusa o obiedzie u mamy. Była 13 a ja już siedziałam u Izzy w pokoju i doradzałam jej w co się ubrać.

- Naprawdę wystarczy jak ubierzesz normalne ciuchy. – jęknęłam kiedy pokazała mi kolejny zestaw ubrań.

- No weź! Przecież to jest frajda! Dobra, mów, zielona czy czerwona? – przykładała do siebie na zmianę dwie sukienki – Albo nie… Może ta turkusowa… Albo czarna… Nie… Może… Ładna ale nie… - i tak dalej trwały moje katusze.

   O 14.30 byłyśmy gotowe, ja zdecydowałam się na szarą tunikę i czarne rurki. Isabell wybrała bardziej elegancki strój...

   Myślę, że Izzy ubrała się zupełnie nie w swoim stylu, tylko po to by moja mama ją zaakceptowała, jako synową.

   Czekałyśmy przy drzwiach na chłopaków. Jace podszedł do mnie od tyłu i objął, o mało nie dostałam zawału.

- Nie strasz mnie! – zbeształam narzeczonego.

- Przepraszam, ale nie mogłem się powstrzymać. – zachichotał a ja udałam obrażoną – Nie dąsaj się!

- Dobrze, chodźmy już. – powiedziałam i otworzyłam drzwi.

[

   Po pół godzinie staliśmy pod domem, zadzwoniłam do drzwi. Otworzył mi Luck i spojrzał zdezorientowany na resztę.

- Jocelyn! Goście przyszli! – krzyknął, dalej wyglądał na zdezorientowanego – Wchodźcie. –zaprosił nas do środka.

- Mama powiedziała ci że przyjdziemy? – zapytałam wchodząc do salonu.

- Nie, zaraz z nią porozmawiam. – wyszedł.

- Siadajcie. – powiedziałam do Izzy i Markusa, zdałam sobie sprawę że są w tym domu po raz pierwszy i niewiedzą jak się zachować – Kto chce herbaty? – zapytałam podnosząc się z kanapy.

- Pomogę ci zrobić. – powiedziała Izzy. Weszłyśmy do kuchni i nastawiłam czajnik, Isabell przygotowała kubki.

- Moja mama jest fajna. – powiedziałam.

- Wiem, tylko zastanawiam się jak zareaguje na zaręczyny. – mruknęła Isabell.

- Ona już wie, była zachwycona. –uspokoiłam ją.

- Mam nadzieje. – powiedziała zanim zagwizdał czajnik, zalałam herbatę i Isabell zaniosła ją do salonu. Usiadłam koło mojego Anioła i wtuliłam się w jego ramie, podałam mu herbatę i sama zaczęłam powoli pić.

   Gdy do pokoju weszła moja matka z chłopcem na rękach, popatrzyłam na nią niezrozumiałym wzrokiem.

- Marcel Graimark, wasz brat. – oświadczyła mama patrząc na mnie i Markusa. Mój brat upuścił kubek a ja zaczęłam się niekontrolowanie śmiać i prawie rozlałam herbatę, Jace odebrał ode mnie kubek w samą porę.

-------------------------------------------------------

Mam nadzieje że wam się podoba!

Chce zamknąć I księgę, tzn. powoli się do tego zbieram. Chcę zakończyć jeszcze temat Lilith.

Jak myślicie? Mogę skończyć księgę pierwszą razem z unicestwieniem Lilith?

Nawet mam pomysł na następną księgę! Będzie się działo! Ale ciiii, to ściśle tajne. ☺

Ps. Ulepszyłam piosenki, piszcie czy wam się podobają!

Wika