Rozdział 37

Już przed ostatni rozdział! Mam nadzieje że się spodoba!

Miłego czytania!

Rozdział 37

[ Jace [

   Codziennie Królowa wzywa mnie do siebie, dalej nie wiem czego ode mnie chce. Już wszystko wiem gdzie jest i dzięki temu dzień wcześniej zdobyłem miecz jednego z moich stróżów, na razie ukryłem go pod materacem ale wiem że jeszcze mi się przyda.

   Królowa przesiaduje w bibliotece Instytutu i zawsze właśnie tam się z nią spotykam. Zauważyłem też że sala treningowa jest zamknięta i pilnie strzeżona, nie jest w stanie powiedzieć dlaczego. Wiem że zapas ich broni jest przetrzymywany w naszej starej zbrojowni.

   Po raz kolejny przyszedł po mnie jeden z ludzi Królowej. Chłopak miał szpiczaste uszy (jak wszyscy tutaj), bladą skórę i ciemne włosy. Poprowadził mnie w stronę biblioteki w ciszy.

   Jednak coś mi tu nie pasowało, było za wcześnie na wizytę u królowej, zazwyczaj chciała mnie widzieć dopiero w południe. Coś się zmieniło?

- Gdzie idziemy? – zapytałem, ten tylko przyłożył palec do ust i poprowadził mnie po schodach w dół.

   Gdy już staliśmy na ostatnim schodku usłyszałem zaniepokojone głosy z góry. Chłopak pchnął mnie za jakieś drzwi i zamknął je za nami.

- Co… - znów mnie uciszył ale tym razem to on się odezwał:

- Twoi przyjaciele tu idą, nie poradzą sobie jeśli czegoś nie zrobisz. – powiedział cicho.

- Dlaczego mi pomagasz? – zapytałem równie cicho.

- Królowa z zimną krwią zabiła moją siostrę tylko po to by lepiej i więcej zabijać. Chcę się zemścić. – wydawało mi się że mówił szczerze.

- To co mam zrobić?

- Wystarczy że wbijesz ten sztylet w serce królowej. – wyjął zza paska zdobioną pochwę z przepięknym sztyletem. Był w kształcie smoków, zrobiony z czegoś złotego (ale na pewno nie złota) i niebieskiego kamienia.

- I to ja zabije? – zapytałem z powątpiewaniem i obejrzałem dokładnie ostrze.

- To w tej chwili jedyna nasza szansa. Królowa jest wzmocniona czarem, tylko to może ją zabić… - przerwały mu znów jakieś głosy z góry – Muszę cię już do niej zaprowadzić, zrób to zaraz.

[

   I znów przekroczyłem próg biblioteki. Królowa stała przy jednym z regałów oglądając książki i mamrocząc coś pod nosem. Odchrząknąłem żeby zaznaczyć moją obecność. Jak na zawołanie odwróciła się w moją stronę.

- Macie tu bardzo kiepski zasób książek. – stwierdziła.

- Większość znajduje się w Alicante. – powiedziałem grzecznie, lekko się zbliżyłem na co nie protestowała – Mogłaby pani je kiedyś zobaczyć.

- Tak, w rzeczy samej. Tylko najpierw musiałabym napaść na wasz kraj a nie chcę tego. – gdy zrozumiałem te słowa mocno się zdziwiłem.

- Więc czego pragniesz pani? – zapytałem gdy usiadła na jednej z kanap.

- Ciebie. – odpowiedziała patrząc w moje oczy, zdezorientowany zapomniałem co mam robić – Najpierw chciałam ukarać was wszystkich za zabicie Sebastiana ale… Stwierdziłam że na świecie jest ktoś bardzo podobny do niego, a może i nawet lepszy. – pociągnęła za moją koszule tak że usiadłem koło niej.

   Byłem tak zaskoczony że nie myślałem racjonalnie. Pozwoliłem jej na przysunięcie się na niebezpieczną odległość. Złapała moją twarz w dłonie i przejechała po moich policzkach zdecydowanie za długimi paznokciami. Nachyliła się w moją stronę i…

   W tle usłyszałem jakieś odgłosy, zgrzyt zderzającego się o siebie metalu i krzyki. Czyżby ktoś walczył?

   Jej usta przywarły do moich w żarliwym pocałunku… W ostatniej chwili z dziwnego transu „wybudził” mnie krzyk mojego parabatai:

- Jace?!

[ Clary [

   Czułam się coraz gorzej. Już nie mogłam samodzielnie chodzić gdy przyszedł do mnie Magnus i oznajmił że znalazł Jace’a. Poszli go odbić. Tak chciałam z nimi być…

   Znów zakasłałam i lekko podniosłam się na drżących rękach. Koło mnie na krześle spała wymęczona Izzy. Była ze mną cały czas, zajmowała się mną i Ami. Na moją prośbę kołyska małej została przeniesiona do sypialni.

   Poczułam jakby płuca mnie paliły, sięgnęłam po szklankę i wypiłam trochę. Jednak to nie pomogło. Zaczęłam głośno kaszleć i co chwila brakowało mi powietrza.

   Dopiero teraz zobaczyłam że Isabelle już się obudziła i rysuje mi jakąś runę na ramieniu. Jednak to też nic nie dało. Zasłoniłam usta ręką przy następnym napadzie kaszlu a gdy na nią spojrzałam zobaczyłam że jest cała we krwi. Dalej nie pamiętam już nic…

--------------------------------------

I jak pocałunek Jace'a i Królowej?

Nie wiem co tu napisać...

W poniedziałek będę płakać...

No to ostatni rozdział na tym blogu będzie w poniedziałek.

Nie będę pisać żadnego podsumowania...

To chyba już wszystko.

Do ostatniego. :"-(

Wika