Rozdział 6

Witam po długiej (dla mnie) przerwie! Mam nadzieje że teraz będę częściej dodawała rozdziały.
Rozdział dedykuje Agusi! Dziękuje za pomysły i za to że wspierasz mnie.
Zawsze, siostro!

Miłego czytania!

Rozdział 6

[ Clary [

   Obudziłam się i wiedziałam że jestem w pokoju sama, pewnie Jace zabrał Ami na śniadanie. Z westchnieniem wstałam i podeszłam do szafy, wybrałam białe „poszarpane” rurki i czarną bluzkę z nadrukiem. Wzięłam szybki prysznic i ubrałam się, założyłam jeszcze czarne balerinki i kolczyki przedstawiające czarne kotki. Włosy spięłam w koka, usta pociągnęłam błyszczykiem a do torebki wrzuciłam najpotrzebniejsze rzeczy takie jak telefon, portfel, kilka ołówków i mały szkicownik. Na koniec nałożyłam runę na Blizne żeby tylko Nefilim mogli ją widzieć.

   Zeszłam na dół z uśmiechem. Przy stole siedział Jace, na rękach miał Ami i karmił ją z butelki.

- Hej, gdzie wszyscy? – zwróciłam się do męża.

- Markus jest u Isabelle, Kamila ćwiczy z Lesli a Maryse i Adam pojechali do Idrisu powiadomić o wczorajszym ataku. – wytłumaczył – Chyba przyjedzie ktoś nowy. – dodał.

- Kto? – zainteresowałam się sięgając po zimnego tosta.

- Jeszcze niewiadomo ale chyba przyjedzie się uczyć.

- Acha. – zajęłam się jedzeniem. Tosty nieprzyjemnie chrzęściły ale i tak były bardzo dobre, popiłam jeszcze kawą i odezwałam się: - Co byś powiedział na spacer?

- Czemu nie, ale zabierzemy Ami. – powiedział wpatrując się w dziewczynkę.

- Dobrze, idź się przebierz. – powiedziałam – Chyba nie chcesz paradować w stroju na łowy? – zaśmiałam się.

- Zaraz przyjdę. – pocałował mnie w policzek podając mi Amandę, wbiegł na górę.

   Spojrzałam w oczy mojej córeczki, takie same jak moje. Uśmiechnęłam się a mała uroczo parsknęła, była przezabawna.

- Już jestem! – krzyknął Jace wchodząc do kuchni. Miał na sobie dżinsy i czarną koszulkę a w ręce niósł nosidełko dla Ami.

[

- Jak myślisz kto to może być? – siedziałam na ławce w parku z Jace’em i rozmawialiśmy o nowym Nocnym Łowcy w Instytucie, Ami spała w nosidełku na ławce koło mnie.

- Nie wiem, może jakaś ładna dziewczyna. – powiedział z uśmiechem, dałam mu sójkę w bok – Ale nie może być ładniejsza od ciebie. – zreflektował się więc dałam mu szybkiego całusa.

- O mój Boże! – usłyszałam pisk po drugiej stronie. Odwróciłam się instynktownie zasłaniając śpiącą Ami – Nasza mała Clary! Proszę, proszę. – koło ławki stała Mary, dziewczyna która należała do „elity” w mojej dawnej szkole.

   Miała blond włosy, talie osy i brązowe oczy. Dziewczyny zawsze chciały wyglądać tak jak ona, ja też, do czasu aż w moim życiu pojawił się Jace.

- Czego chcesz? – warknęłam.

- Nie widziałam cię od półtorej roku! – obruszyła się – Chcę się przywitać. Cześć jestem Mary. – zwróciła się do Jace’a.

- Jace. – odpowiedział beznamiętnym tonem.

- Taki ładny a taki głupi. – mruknęła – Naciągnęła cię na dziecko?

- Że co proszę? – wkurzyła mnie że nie ręczę za siebie.

- Takie biedaczysko z ciebie. – powiedziała podchodząc do mojego męża – Pewnie powiedziała ci że jest twoje ale muszę cię zmartwić, Clary jest puszczalska. – ostatnie słowa wyszeptała mu do ucha. Jace wstał spokojnie, ale głos miał ostry jak kawałki szkła wbijające się w skórę.

- Przestań obrażać moją żonę bo zrobi się niewesoło. – Mary rozdziawiła usta, spojrzała na mnie, na Jace’a i jeszcze raz na mnie. Kilka razy zamykała usta i otwierała po czym odeszła bez słowa.

- Zabiłeś ją tym zdaniem. – zachichotałam wtulając się w jego ramie.

- Przecież to prawda. – powiedział, również się śmiał.

[ Maryse [

   Z rana pojechałam z Adamem do Alicante, do Jii. Czekaliśmy na nią dobre półgodziny ale w końcu się zjawiła.

- Mam niewiele czasu. – powiedziała – O co chodzi?

- W nocy był atak na nasz Instytut. – powiedziałam pewnie.

- Komuś coś się stało? Kto na was napadł? – pyta zdenerwowana, zaczyna przechadzać się po gabinecie.

- Ucierpiała tylko moja córka, Isabelle. Ale trochę po odpoczywa i będzie wszystko w porządku. Napadły nas Ferie, chcą ukarać Clary za to co zrobił jej brat.

- Jeśli to się powtórzy to natychmiast dajcie mi znać. – powiedziała – A tak na marginesie to za tydzień wprowadzą się do was Aline i Helen. – uśmiechnęła się delikatnie – Rada zdecydowała że Helen nie jest zagrożeniem i może wprowadzić się do Instytutu na naukę.

- Dziękujemy za informacje, z chęcią przyjmiemy je pod nasz dach. – powiedział Adam.

- Dziękuje, muszę już iść. – powiedziała i wyszła pośpiesznie.

----------------------------------------------

I jak? Wiem, znowu krótki i taki nijaki. Ostatnio w ogóle nie podobają mi się rozdziały które piszę ale chcę dowiedzieć się, co o tym myślicie?

Od razu chcę powiedzieć że spotkanie z Mary planowałam już od jakiegoś czasu i jeszcze wystąpi w opowiadaniu, odegra dość ważną role. Mary także jest już (od dawna) dodana do zakładki.

Ps. Następny rozdział będzie jutro!

Wika